De eerste dagen

Maandag 11 april 2016
YES! De dag dat onze roadtrip van start gaat is eindelijk aangekomen! Om 10:30 vertrok ons vliegtuig en na een vlucht van ongeveer 8 uur landden we in Minneapolis. We hebben ons tijdens de vlucht goed kunnen vermaken met het entertainment systeem aan boord. In Minneapolis hadden we een overstap van 1 uur en 50 minuten voor onze vlucht naar Denver. Tijd zat dus! Er werd ons vlak voor het uitstappen nog duidelijk gemaakt dat er nieuwe veiligheidsmaatregelen zijn op de luchthaven: er mocht absoluut geen gebruik gemaakt worden van telefoons of andere elektronische apparaten in het gebied van de border security. Zelfs je telefoon vasthouden mocht niet. Oke nou prima, dat deden we dan maar braaf. Terwijl we in de rij stonden voor de security check werd iedereens bagage nog afgesnuffeld door een mega cute “border security” hondje in officieel uniform. Ja ja, we zijn in Amerika hoor!
Onze vlucht naar Denver duurde “maar” 2 uur, wat zeker met je ogen dicht zo voorbij is, de hele trip duurde 13 uur, maar we waren om 15:39 lokale tijd al in Denver. Op de luchthaven in Denver hebben we meteen gebeld naar het camper verhuur bedrijf voor een afspraak om onze camper op te halen. Tenslotte nog even onze maagjes gevuld met wat aziatisch eten van de Panda Express, waarna we met de bus naar ons hotel zijn gereden. Onderweg werden we ingehaald door een pendelbusje van ons hotel, huh? Ja, blijkbaar konden we ook een pendelbus nemen, oeps haha. Nou de bus waar we in zaten bracht ons ook zo goed als voor het hotel.
Aangekomen in ons hotel ploften we uitgeput neer op ons mega kingsize bed en om half 9 zijn we lekker gaan slapen.

De volgende dag werden we al vroeg wakker en zijn we lekker rustig aan op gaan staan. Om half 9 zaten we aan ons ontbijt. Toen terug naar de kamer en rustig aan ons blog werken, spulletjes weer inpakken en om 13:00 onze camper ophalen. Na een wandeling van 40 minuten waren we bij het camperverhuurbedrijf. Op het terrein stonden ontzettend veel campers. Campers van 30 ft (ongeveer 9.1 meter) tot campers van 19 ft (6.1 meter). Die van ons is 19 ft en vergeleken met die enorme gevallen lijkt die van ons maar klein. Toch is het een flink ding! We krijgen een rondleiding in en om onze camper met uitleg over de verschillende functies en aansluitingen en nadat we de camper hebben ingericht met onder andere borden, bestek, pannen en slaapzak vertrekken we richting Boulder. Thomas rijdt, Nicol vind het allemaal maar spannend. Het is natuurlijk wel even wennen om in zo’n lang en breed ding te rijden, maar we rijden rustig en nemen de tijd. Onderweg is het ook even wennen aan al het gerinkel in de kastjes, maar alles staat of ligt goed vast dus we hoeven ons geen zorgen te maken. Onze bestemming in Boulder is Eastman Avenue (waar Thomas gedurende zijn stage een kamer huurde) en daar aangekomen worden we enthousiast ontvangen door Tony en Christiane, de eigenaren van het huis. We besluiten om onze camper verder in te richten met de spullen die Thomas bij Tony en Christiane heeft achtergelaten. Het is nog een uitdaging om alles in de (kleine) kastjes te proppen, maar ook dat is uiteindelijk gelukt. ’s Avonds gaan we eten bij the Dark Horse (de beste hamburgers van Boulder, op de voet gevolgd door Mountain Sun) met Kaleigh (een collega van Thomas’ stage) met wie we daarna ook naar film Zootopia zijn geweest. Een super leuke film!

Woensdag zijn we wederom vroeg wakker geworden en heeft Christiane voor ons een mega omelet gemaakt voor het ontbijt, die we met z’n drieën opgegeten hebben. We besluiten om in de ochtend een hike (wandeling) te doen bij Mount Sanitas, een berg in de Rockies. We hebben mooi weer, het is zo’n 20 graden. Thomas is door zijn vele wandelingen tijdens zijn stage flink geoefend in het hiken op hoogte. Nicol heeft er iets meer moeite mee, maar redt zich ook prima. De hike levert mooie uitkijkjes op Boulder en de bergen om ons heen. Na onze hike keren we terug naar huis, waarna we naar een restaurant genaamd “Murphy’s” vertrekken voor een lunch met Damir, Jelena en Kaleigh (alle drie collega’s van Thomas’ stage). Na onze lunch zijn we naar NIST gereden, het instituut waar Thomas stage heeft gelopen. Daar hebben we zijn collega’s blij gemaakt met Nederlandse snacks en voor de laatste keer gedag gezegd voordat we op reis gaan. Aan het begin van de avond nemen we de bus naar Denver. Daar wonen we een honkbalwedstrijd bij in het Coors Field stadion met een aantal andere Nederlandse studenten die Thomas tijdens zijn stage heeft ontmoet. Het is een enorm groot stadion, maar hij is niet helemaal tot aan de nok gevuld met toeschouwers. Al snel blijkt waarom, honkbal is niet de meest interessante sport om te kijken. Nee even serieus, waarschijnlijk is deze wedstrijd niet ver genoeg in het seizoen om echt spannend te zijn. Toch zijn we blij dat we niet vanaf het begin van de wedstrijd al in het stadion zijn. We vermaken ons verder prima met het halen van eten op de promenade en af en toe naar de wedstrijd kijken en ons de spelregels zo goed mogelijk proberen te herinneren. Na de wedstrijd keren we terug naar huis en duiken we ons bedje in.

Donderdag 14 april
We staan weer lekker vroeg op want vandaag staat wederom een hike gepland, dit keer beklimmen we twee van de “flatirons” een berg die voor een groot deel bestaat uit platte rotsen en zo lijkt op een strijkijzer. Nicol heeft vandaag meer puf in hiken dan gisteren en we gaan als een speer omhoog. Boven op de beide flatirons hebben we een adembenemend uitzicht. We genieten een poosje van het mooie zicht om ons heen en vertrekken dan weer naar beneden. Voor de lunch hebben we weer met Kaleigh afgesproken. We eten bij een Aziatisch restaurantje en Thomas koos een zeer interessante soep. Nicol vond ‘m maar raar smaken.
’s Avonds zijn we met Tony en Christiane naar de befaamde Ali Baba Grill (Libanees restaurant) geweest. Hier zijn we toen Nicol in december in Boulder was ook gaan eten. Bekend terrein dus, maar het eten is er heel erg lekker. Na het eten zijn Thomas en ik nog Boulder in geweest om een drankje te doen bij Rio, een mexicaanse bar waar Thomas vaak margarita’s heeft gedronken met collega’s en vrienden. Hier spreken we met diezelfde collega’s en vrienden af om een laatste drankje samen te drinken voordat we op onze reis vertrekken. We maken het niet al te laat, want morgen moeten we vroeg op.

De volgende dag gaat de wekker inderdaad vroeg. We vinden het niet erg, want dat betekent dat we eindelijk aan onze trip mogen beginnen! We ruimen onze laatste spullen in de camper in, nemen afscheid van Tony en Christiane en vertrekken richting Moab. Onderweg in de Rockies komen we langs de vele ski resorts en begint het ook aardig hard te sneeuwen. Op het begin van de highway 70 hebben we nog mooi zicht op de hoge bergen, maar eenmaal in die sneeuw bui is het zicht wat minder fraai. We rijden er rustig doorheen, we hebben alle tijd. Nadat we langs Vail en Aspen zijn gereden hebben we een pauze genomen van het rijden met een hike naar Hanging Lake, dit was erg fraai! Eenmaal uit de Rockies duurt het nog een tijdje voordat we Colorado uit zijn, waarna we de Utah binnen rijden. We nemen highway 128 naar Moab. Deze weg gaat langs een prachtig landschap, we kijken onze ogen uit. Deze weg brengt ons naar het stadje Moab waar we een camping vinden om de komende dagen te overnachten. We besluiten om deze avond vroeg ons prachtige bed boven de cabine in te duiken (we zullen vannacht voor het eerst in de camper slapen) want we zijn aardig moe.


Helaas laat de Wifi ons nog niet toe om foto's toe te voegen, maar dit zullen we zo snel mogelijk doen!