Canyonlands, Arches en Yellowstone

Zaterdag 16 april 2016
Ondanks dat we geen wekker hebben gezet zijn we weer vroeg uit de veren. Het eerste nachtje in de camper slapen is prima bevallen. Er is weliswaar weinig ruimte om rechtop in bed te zitten, maar een bed is ook niet gemaakt om in te zitten zeggen we dan maar. Vandaag waait het hard en is het redelijk bewolkt. De temperatuur is zo’n 12˚ C. Na ons ontbijt en vele verwoede pogingen om met de wi-fi te verbinden (lukte niet, dus een blog posten ging ook niet lukken) zijn we met onze camper richting Canyonlands National Park vertrokken. Dit park is heel groot en vanwege de canyon en Colorado rivier die er dwars doorheen stroomt kun je het onderste gedeelte van het park alleen bereiken via een hele andere toegangsweg. Dit zou voor ons te ver rijden zijn dus we besluiten om alleen het bovenste gedeelte van het park, genaamd “Island in the Sky”, te bezoeken. Na ongeveer een uur rijden vanaf onze KOA campground (KOA is een keten van campings) in Moab, arriveren we bij het visitor center van Island in the Sky. We starten bij de Shafer Canyon Overlook. Het landschap in het park wordt gekenmerkt door roodkleurige rotsen en eveneens roodkleurig zand. We rijden vervolgens helemaal naar het zuiden van Island in the Sky, Grand View Point Overlook. Daar maken we een korte wandeling. Het uitkijkpunt kijkt uit op een grote canyon die Nicol op het eerste gezicht erg aan de Grand Canyon doet denken. Deze canyon is echter veel minder wijds dan de Grand Canyon, toch is hij er niet minder indrukwekkend door. Vervolgens zijn we doorgereden naar the Upheaval Dome, een grote krater in het westen van Island in the Sky. Hier kun je goed de verschillende lagen gesteente en de erosie van de grond zien. Daarna zijn we naar Whale Rock gereden, dit is een soort enorme kale rots die plat is aan de bovenkant, in het Engels noemen ze het een “Butte”. De butte hebben we beklommen en hier hebben we een mooi uitzicht over het hele park. Hierna hebben we onze eerste Arch (natuurlijke boog/brug) bezocht: Mesa Arch. Een korte trail leidt ons tot aan de voet van de arch. Het is een erg mooi gezicht! Zeker als je de canyon door de arch beneden kunt zien liggen. Het is inmiddels al ongeveer 4 uur in de middag als we het park verlaten. Onze volgende stop is Dead Horse Point State Park, wat ten noordoosten van Island in the Sky ligt. We rijden helemaal door naar het meest zuidelijke puntje van Dead Horse Point State Park, heel toepasselijk genaamd: Dead Horse Point. Hier dreven indianen vroeger wilde paarden naar toe om ze te vangen. Het punt eindigt namelijk bij een grote klif/canyon, dus de paarden konden dan geen kant op. Veel paarden werden hier echter zo wanhopig van dat ze van de klif afsprongen, vandaar: dead horse point (“dode paarden punt” voor onze niet Engels sprekende lezers). Ondanks deze ietwat trieste wetenswaardigheid is het uitzicht op de canyon onder ons prachtig. We genieten even van het uitzicht, schieten wat selfies en keren dan terug naar onze KOA. We koken een heerlijk maaltje in onze camper en proberen nog een keer onze blog te posten. De wifi blijft echter totaal niet meewerken en we besluiten om onze camper naar de receptie te rijden in de hoop daar beter bereik te hebben. Het valt niet mee, maar na een aantal keer proberen lukt het daar eindelijk om verbinding te krijgen en ons eerste blog te posten. Na deze overwinning keren we terug naar onze plaats op de camping en zoeken we ons bedje op (hoeven niet ver te zoeken, zit bovenin de camper….haha)

Zondag 17 april 2016
Vandaag bezoeken we Arches National Park. Dit park staat bekend om zijn vele arches (bogen) en ook dit park kenmerkt zich door de roodachtige rotsen. Na een paar keer te zijn gestopt komen we bij een plek genaamd Balanced Rock. Dit is een enorm rotsblok (gewicht 3500 ton en 17 meter hoog) dat balanceert op een dun stuk rots dat zich eronder bevindt (lastig te omschrijven, check de foto’s!). Een pad leidt ons in een rondje om deze rots en we verbazen ons over het feit dat de rots zo kan blijven staan. Vervolgens rijden we door naar een gebied in Arches genaamd The Windows. Hier hebben we de eerste 5 arches gedownload (zoals Thomas zegt). Erg mooi! Alleen een beetje jammer van de Aziatische mensen die hopeloos veel foto’s maken en in je fotobeeld blijven staan…. We rijden verder naar een weg die leidt naar Delicate Arch, de bekendste boog van het park. We rijden eerst naar de twee viewpoints, waarna we een stukje terug rijden om aan de trail die tot aan de voet van de Delicate Arch leidt te beginnen. Dit is een pad van ongeveer 2 uur (2.4 kilometer heen, 2.4 kilometer weer terug). Het pad gaat voornamelijk omhoog en het grootste stuk leidt over een enorme kale butte (net als die walvis butte, maar dan een andere). Het pad is redelijk zwaar, maar we zien ook redelijk wat echte Amerikaanse dikkies de berg op klimmen, dus we geven zeker niet op! Eenmaal bij de arch aangekomen vinden we het ook absoluut waard. Het waait er erg hard dus we keren even later weer terug, dus nog een keer 2.4 kilometer! Gelukkig nu wel bergafwaarts. We rijden verder met onze camper naar het meest noordelijke punt van het park. Hier maken we een laatste wandeling. We volgen de trail naar Pine Tree en Tunnel Arch waarna we eindigen met de meest indrukwekkende arch van allemaal, namelijk: Landscape Arch. Deze arch is gigantisch lang, namelijk 88,4 meter! In 1991 is een deel van de arch afgebroken, het stuk woog 180 ton en was zo’n 20 meter. De arch is hierdoor nu erg dun en smal en lang geworden, des de indrukwekkender! We keren terug naar onze camper en rijden terug naar de uitgang van het park (helemaal in het zuiden). Als we terug zijn op de KOA bereiden we weer ons avondmaal en gaan op tijd slapen, dit soort dagen zijn toch best vermoeiend!

Maandag 18 april 2016
We staan vroeg op, want vandaag vertrekken we uit Moab en rijden we naar het noorden richting Yellowstone. Nicol heeft eergisteren in Canyonlands voor het eerst met de camper gereden en gisteren in Arches hebben Thomas en Nicol elkaar afgewisseld met rijden. Nicol vond het in het begin best spannend om te gaan rijden, dus het was in dat park een prima gelegenheid om voor het eerst te rijden. Al snel had Nicol een goed gevoel van controle over de camper. We wisselen elkaar dus lekker af. Vanaf Moab begint Nicol met rijden. Na een aantal uur rijden stoppen we voor een lunch bij McDonalds waar we eindelijk goede wifi hebben om even met het thuisfront te kunnen communiceren. Hierna vervolgen we onze weg naar het noorden. We twijfelen nog even of we tot aan Jackson zullen doorrijden, maar uiteindelijk scheelt dit maar een half uur ten opzichte van een camping die we eerder tegen zouden komen. De roodachtige rotsen in het landschap zijn inmiddels langzaam veranderd in groene heuvels en hoge bergen met sneeuw bedekte toppen. De wegen zijn helemaal schoon op wat hoopjes sneeuw langs de weg na. Bij een laatste tankstop slaan we 2 footlong subway broodjes in: ons avondeten voor vanavond. Is misschien iets minder sjiek dan zelf iets koken, maar we gaan nu even voor gemak. Tegen de avond arriveren we op een KOA campground net iets onder Jackson. We zoeken een mooi plekje op een van de campsites langs de snake river. We hebben er een mooi dagje rijden opzitten (meer dan 800 kilometer met een maximale hoogte van 2,7 km).

Dinsdag 19 april 2016
Na ons ontbijtje vertrekken we met onze camper verder naar het noorden. Hier komen we na een half uurtje rijden Grand Teton National Park tegen. Dit park ligt vlak onder Yellowstone en is ook zeker een bezoekje waard. De highway die door het park loopt is volledig open, de kleinere wegen die hier parallel aan lopen zijn nog gesloten vanwege de winter. Beren komen nu langzaam uit hun winterslaap en veel parken laten stukken van hun park afgesloten om de beren de ruimte te geven rustig uit hun winterslaap te ontwaken. We brengen eerst een bezoekje aan het visitor center, waar we eerdergenoemde informatie hebben bemachtigd. Vervolgens maken we als eerst in het zuidoosten van het park een rondje. Hier komen we na een tijdje een grote grazende kudde bizons tegen. Wat een grote beesten! Ook komen we gigantische kuddes “elk” tegen (in het Nederlands heten deze hert-achtige dieren wapitiherten). We vervolgen onze weg naar het noorden van het park en stoppen een aantal keer langs de weg om een stukje te lopen en beter van het uitzicht te kunnen genieten. Het park is vernoemd naar Grand Teton, een 4199 meter hoge berg in het park. Deze berg is onderdeel van de Rocky Mountains bergketen die ook door dit park heen loopt. Het is vandaag een prima temperatuurtje, ook al ligt er genoeg sneeuw langs de paden en wegen. Normaal gesproken zou je vanuit Grand Teton door kunnen rijden naar de South entrance (zuidelijke ingang) van het park Yellowstone. Deze weg is echter nog gesloten (weer vanwege onder andere de beren en sneeuw). We moeten Grand Teton dus weer via het zuiden verlaten en dan doorrijden naar de westelijke ingang van Yellowstone. Dit is nog zo’n 2.5 uur rijden. Eenmaal door deze ingang van het park worden we vrijwel meteen geconfronteerd met een kudde bizons midden op de weg. We kunnen geen kant op, net als alle andere auto’s om ons heen. Het is gewoon een kwestie van wachten tot de bizons aan de kant gaan en zo kan er telkens ongeveer één voor één een auto passeren. Ondertussen hebben we natuurlijk wel een gigantisch mooi zicht op deze enorme beesten en we lachen ons een hoedje om de onverschilligheid waarmee sommigen uiterst langzaam ruimte maken voor de auto’s. Uiteindelijk hebben ook wij genoeg ruimte om onze weg door het park te vervolgen en na een tijdje arriveren we op de campground gelegen bij Mammoth Springs in het noorden van Yellowstone. Even zijn we teleurgesteld als blijkt dat de camping vol zit. Gelukkig komen we bij de night registration (de receptie is meestal maar tot einde van de middag open en daarna moeten gasten zichzelf registreren door een klein formuliertje in te vullen en deze of met contant geld, of met je creditcard gegevens in een brievenbus te doen. Je moet dan de volgende ochtend alsnog even je neus laten zien bij de receptie voor het papierwerk en dan is het goed) een aardige man tegen die aanbied om een plek te delen. Hij is met een pickup truck en samen met onze camper passen we makkelijk op een campsite. We zijn de aardige man uiterst dankbaar en delen de kosten. Als we verder hadden moeten rijden voor een volgende campground zouden we die pas buiten het park weer tegenkomen, want we zitten nog zo vroeg in het seizoen dat er maar één campground in het park geopend is. Op onze gedeelde camperplaats maken we ons klaar voor de nacht en kijken we uit naar morgen, wanneer we Yellowstone verder zullen verkennen.

Woensdag 20 april 2016

We worden vandaag weer vroeg wakker en eten snel een ontbijtje en gaan voor een festivaldouche. De camping waar we staan heeft namelijk geen douches en we hebben nog geen water in onze tank omdat het in Yellowstone ’s nachts nog kan vriezen. Zo gaan we het de komende twee dagen dus ook nog doen, jeeeej! Hierna zijn we naar het visitor center gereden om een kaart van het park en wat informatie in te winnen. Vooral over plekken om wildlife te kunnen zien en hier hebben ze genoeg informatie over. We besluiten de geisers tot morgen uit te stellen en de noordelijke weg door het park te nemen (met veel wildlife volgens de rangers). Net als gisteren hoeven we niet lang te wachten voordat we bizons zien, het zijn er echt ontzettend veel! Op de weg, naast de weg, in de verte, ze zijn echt overal. De tweede diersoort die we mogen bewonderen tijdens onze eerste korte wandeling hebben we al snel betiteld als squeeklings, het zijn kleine, stokstaartachtige diertjes die naar elkaar piepen en snel wegrennen voor alles wat groter is dan zij zelf. Tijdens het piepen komt ook hun staartje omhoog, dit was erg grappig om te zien. We zijn er in de auto (op de achterkant van de plattegrond van Yellowstone) achter gekomen dat deze beestjes eigenlijk pika’s heten, wij blijven ze gewoon squeeklings noemen. Ook zien we verschillende soorten herten (mule deers, pronghorn deers) en veel mooie grote roofvogels, voornamelijk osprey (in het nederlands visarend). We zijn nog steeds op zoek naar beren, elanden en wolven, maar deze komen we helaas niet tegen. Wel hebben we nog een coyote gespot en ook nog bizons met kalfjes. Deze kalfjes waren pas een paar dagen oud, dat kun je zien omdat ze nog een oranje/rode kleur hebben, ze zijn heel erg schattig! Hierna zijn we, op aanraden van de ranger, het park uitgereden om te gaan lunchen. We komen in een heel erg Amerikaans-western aanvoelend restaurantje en Nicol neemt een burger (de Juicy Lucy, ze zijn erg creatief met de namen van de burgers), Thomas heeft een gerecht genomen wat hij nog moest proberen, namelijk de Cheese Steak. De cheese steak is een dun gesneden biefstuk met gesmolten kaas op een broodje, hier nam Thomas nog tater tots bij (een soort combinatie van rösti rondjes en aardappelkroketjes, erg lekker!). Na de lunch zijn we terug het park in gereden, weer op zoek naar beren, elanden en wolven, maar het mocht niet baten. Wel zijn we nog acht kilometer gaan hiken over een weg die dicht was voor auto’s, maar waar je als voetganger nog overheen mag lopen en hier zijn we uiteraard bizons tegen gekomen (nu voor de verandering een die aan het poepen was!), maar ook geelbuik marmotten. Deze beestjes waren erg grappig met hun staart aan het wiggelen tijdens het lopen. Na deze hike zijn we terug naar de camping gereden en hebben we een panpizza gemaakt, wat vrij goed lukte voor een eerste poging. Hierna nog een beetje aan het blog geschreven onder het genot van een wijntje en tussendoor hebben we nog wat bizons bewonderd die over onze camping heen liepen en daarna zijn we lekker naar bed gegaan.

Donderdag 21 april 2016
Vandaag hebben we voor het eerst redelijk uitgeslapen. Rond half 9 kwamen we ons bedje uit en maakten ons klaar voor de “geiser dag” in Yellowstone. We volgen de weg naar het zuiden tot we bij Old Faithful zijn. Dit is de bekendste geiser van het park die ongeveer om de 1.5 uur uitbarst in een 56 meter hoge kokende water fontein. Als we bij de geiser arriveren duurt het nog een uur voordat hij gaat uitbarsten (de uitbarstingen zijn redelijk goed te voorspellen met een marge van +/- 10 minuten, vandaar de naam Old Faithful), dus we besluiten eerst te gaan lunchen. De weg naar de geisers (er liggen er een stuk of 25 in het Upper Geyser Basin alleen al) is pas sinds 15 april geopend, veel gebouwen zoals lodges en hotels zijn nog gesloten. Dit is te merken aan ons lunch restaurant, de burgers die we kozen waren niet te vreten (sorry voor ons taalgebruik mama’s). De uitbarsting van Old Faithful was wel erg mooi! Hierna hebben we een wandeling gemaakt langs de andere geisers in dit gebied. Het pad voerde ons ook langs vele “hot springs”, poelen met heel heet water en ontzettend mooie kleuren (check de foto’s!). Onze timing was perfect om op de terugweg nogmaals, dit keer van een afstandje, een uitbarsting van Old Faithful te aanschouwen. Hierna zijn we naar Midway Geyser Basin gereden om de Excelsior Geyser en de Grand Prismatic Spring te bekijken. De Excelsoir geiser is in 1983 gigantisch hard uitgebarsten waardoor er nu een enorme krater zit en de geiser inactief is geworden. De Grand Prismatic Spring is de grootste hete bron van Yellowstone en het plaatje van deze bron is tevens de meest bekende. Het heeft hele mooie kleuren doordat het water extreem zuiver is. Aan de zijkanten is het oranje omdat het water daar voldoende afgekoeld is voor een bepaalde soort bacterie die hier kan groeien. Wij zien helaas niet heel veel van deze prachtige kleuren omdat de bron ook ontzettend veel rook geeft, hij is immers heet. Af en toe als de wind goed blaast zien we een stukje prachtig blauw en oranje. Het is nog steeds erg indrukwekkend. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Fountain Paint Pot, dit zijn hete bronnen die lijken op enorme pannen hete bubbelende modder in verschillende kleurtjes. In tegenstelling tot de heldere bronnen van de Midway en Upper Geyser Basins zijn deze bronnen dus gevuld met modder. Ten slotte zijn we verder gereden naar de Grand Canyon van Yellowstone (niet DE Grand Canyon dus). We stoppen een aantal keer langs de weg om naar de canyon en de grote waterval te kijken. Helaas hebben we ook vandaag geen beren of elanden mogen spotten.