Salt Lake, Bryce canyon en Zion

Vrijdag 22 april
Vandaag vertrekken we vanuit Yellowstone richting Salt Lake City. Het waait weer redelijk hard en onze vooruit wordt dan ook getrakteerd op de ene na de andere dikke, uit elkaar splashende vlieg. Na een rit van ongeveer 6 uur komen we aan in Salt Lake, waar het zonnetje schijnt, de wind nog steeds behoorlijk waait, maar waar het wel een stuk warmer is dan waar we vandaan komen. Onderweg zijn we even gestopt om een lunch te halen, een broodje kalkoen voor Nicol en twee corndogs voor Thomas (die had hij nog niet uitgeprobeerd), blijkt gewoon een hotdogworst op een stokje te zijn met brooddeeg eromheen gebakken, niet zo heel erg speciaal, maar het stilt de honger wel. Het is met de zon, ondanks de wind die er staat, aangenaam warm. Lekker! Na onze douche-loze dagen in Yellowstone besluiten we meteen heerlijk onder de douche te springen die hier gelukkig wel aanwezig is. Weer helemaal fris en fruitig gaan we tegen etenstijd met de lightrail (een soort tram die vlak voor de camping halteert) het centrum van Salt Lake in. Hier zoeken we een restaurantje op en na nog blokje om het centrum te hebben gelopen nemen we de lightrail weer terug naar de camping.

Zaterdag 23 april
Vanuit Salt Lake vertrekken we naar Bryce Canyon. Deze rit is ongeveer 4.5 uur. Onderweg stoppen we nog bij een gebied iets ten zuid oosten van Salt Lake bij warme bronnen genaamd Fifth Water Hot Springs. Daar willen we een hike doen richting de warme bronnen, maar eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen staat het bommetje vol en besluiten we om deze hike helaas over zullen slaan. We kunnen de camper met geen mogelijkheid kwijt. Erg jammer en we hadden niet verwacht dat het tijdens deze periode zo druk zou zijn! We vervolgen onze weg naar het zuiden en zien het landschap opnieuw veranderen, dit maal keren de rode rotsen langzaam terug in het landschap en eenmaal bij Bryce Canyon zijn ze duidelijk roze, kenmerkend voor deze canyon. Onze camping ligt ongeveer een half uurtje rijden vanaf Bryce Canyon National Park en nadat we ons hebben ingecheckt besluiten we om nog even het park in te rijden en daar een paar van de uitkijkpunten te bekijken. We stoppen eerst bij sunset point, daarna bij inspiration point en als laatste bij bryce point. Omdat we best wel veel honger hebben besluiten we op alle plaatsen een paar foto’s te maken en terug te gaan om te gaan koken. Na het koken zijn we vrij moe en gaan we vroeg slapen, morgen weer vroeg op!

Zondag 24 april
Vandaag rijden we vroeg Bryce canyon in om het park wat meer te verkennen en om ook weer een hike te doen. We besluiten om de Navajo Loop Trail te doen, omdat deze niet al te lang is, we willen namelijk vanmiddag door rijden naar Zion. Een deel van de trail is dicht omdat het nog winter is (officieel dan, het is lekker weer met een zonnetje). Het is een erg mooie trail tussen de hoodoo’s door, zo worden de pilaren genoemd die ontstaan zijn door erosie. De rotsen in dit park variëren van een lichtere tint rood dan in arches tot roze. De trail is toch een beetje kort en we hebben nog wat tijd over, dus we besluiten ook een deel van de Queens Garden Trail te lopen, om toch nog wat meer tijd in de canyon door te brengen. Na deze hike zijn we, met tussenstops op uitkijkpunten, doorgereden naar Rainbow Point, helemaal onder in het park. Deze weg loopt vrijwel constant omhoog, waardoor we tot een hoogte van 8300 feet komen (iets meer dan 2,5 km). Na een korte stop met een soepje voor lunch rijden we het park weer uit, op naar Zion! Na ongeveer twee uur rijden, rijden we op highway 89 het park binnen, dit is de scenic Zion – Mount Carmel highway. Je merkt het pas echt als je bij de east entrance het park in rijdt, je wordt bijna meteen getrakteerd op een uitzicht op de checkerboard mesa, dit is een berg die in een ruitjespatroon is geërodeerd, dit is een erg fraai gezicht. Deze weg leidt dwars door mooie canyons heen met verschillend gekleurde rotsen totdat je bij de tunnel aankomt. Met deze tunnel is iets speciaals aan de hand, hij is namelijk aan de zijkanten 11 feet en 4 inches hoog en in het midden 13 feet en 1 inch. Laat onze camper daar nou mooi binnen in zitten met 12 feet. Maar hier hebben ze een oplossing voor in Zion, je betaalt dan 15 dollar voor twee ritjes door de tunnel en dan zorgt het personeel ervoor dat je geen tegenliggers krijgt. Nu kunnen we lekker over het midden van de weg rijden en zo onze camper heel houden, dat vindt het camperverhuurbedrijf ook wel weer fijn. In Zion zijn op het moment twee campgrounds open, maar tegen de tijd dat wij er aan komen zijn ze allebei vol. We besluiten daarom door te rijden naar Springdale, het stadje dat ongeveer honderd meter van de zuidingang van het park ligt. Hier kunnen we meteen terecht op een camping die ook douches heeft, in tegenstelling tot de twee campings in het park. We koken de verse gnocchi die we van Carlos hebben gekregen met een pesto crème saus en drinken er een wit wijntje bij.

Maandag 25 april
Vandaag staan we weer vroeg op om een plekje te gaan bemachtigen op een camping in het park. Dit lukt deze keer wel, we staan nu op de South Campground en zijn in vijf minuten lopend bij het visitor center. Dit komt mooi uit, want in Zion maken ze gebruik van gratis bussen die de hele dag op en neer door de canyon rijden, elke vijf minuten vertrekt er eentje. Dit gebruiken we om het park door te komen en uit te stappen waar we willen. We vinden dit een erg handig systeem, omdat we zo de camper niet steeds hoeven te parkeren en we ook hikes kunnen doen naar een andere stop, en daar weer een busje pakken. We beginnen door de bus helemaal naar het eind van de canyon te nemen en daar de Riverside Walk te doen, deze komt uit bij een gebied dat “The Narrows” heet en daar kun je door de rivier hiken door een smaller stuk van de canyon en zo uitkomen bij hele mooie plekken. We hebben vantevoren al bedacht om dit niet te doen, maar hij bleek nu ook gesloten, voornamelijk vanwege de weersvoorspelling die vanmiddag wat regen voorspelt. Als het hard regent kan er in de canyon (niet alleen in the narrows, maar daar is het wel het ergst) namelijk een flash flood ontstaan en dat is gevaarlijk. Dus aan het eind van de riverside walk draaien we om en besluiten om een andere keer terug te komen om deze hike te gaan doen. Ook vanwege de weersvoorspelling stellen we de hike naar Angels Landing tot morgen uit. We lopen nog wel van The Grotto naar de Zion Lodge en halen hier wat voor de lunch. Terwijl we onze lunch krijgen begint het te regenen en als we onze lunch op hebben regent het nog steeds, al is het al wel iets zachter gaan regenen. We nemen de bus terug naar het visitor center en gaan terug naar de camper. Hier hebben we de middag doorgebracht met een kaartspel wat je met z’n tweeën kunt doen, genaamd “wippen” (zoek maar op, het is een echt spel:P ). We hadden voor vandaag al gereserveerd bij een restaurant in Springdale, op aanraden van Damir, namelijk The Spotted Dog. Hier hebben we heerlijk gegeten, als voorgerecht gerookte rode forel uit de Rocky Mountains en als hoofdgerecht had Nicol een gegrilde tonijnsteak en Thomas meatloaf van wild. Daarna als toetjes een panna cotta en een cheesecake en toen waren de buikjes weer rond. Er rijdt ook een shuttlebus van het visitor center naar springdale, dus we hebben een lekker rood wijntje bij ons eten genomen. Op de terugweg hadden we nog een zeer vriendelijke buschauffeur die een deal met ons gesloten heeft. Als we niet hoefden te stoppen op de enige halte tussen het visitor center en het restaurant, zou hij ons voor de camping afzetten (wij waren de enige twee personen in de bus, het was het einde van zijn shift, dit was vrij logisch omdat dit de op een na laatste bus was die avond, en hij moest de bus parkeren bij het visitor center). Natuurlijk zijn wij op deze deal ingegaan en hebben nog een leuk gesprek gehad met de buschauffeur. Daarna weer naar bed want morgen nemen we vroeg de bus voor een lange hike!

Dinsdag 26 april
We hebben vandaag de bus genomen om half negen, naar The Grotto, om daar te beginnen aan onze hike naar Angels Landing. Deze hike begint aan de oever van de Virgin River (de rivier die de canyon heeft uitgesleten) en loopt omhoog door het groene landschap totdat je bij een rotswand omhoog gaat. Hierna loopt het pad tussen twee rotswanden door en gaat met switchbacks omhoog tot een punt vanaf waar je de top kunt zien. Deze top bereik je door een rotsachtig pad te nemen, waar je je aan een ketting vast kunt houden. Deze ketting heb je af en toe wel nodig vanwege het pad dat je over de rotsen leidt, op sommige stukken heb je aan beide kanten van het pad een afgrond van ongeveer 300 meter. Het pad is soms maar een meter breed, maar het geeft een heel erg mooi uitzicht. Eenmaal op de top aangekomen is het uitzicht echt fantastisch. Alle kanten op een heel mooi zicht op de canyon met de rivier er tussendoor. Ook wordt iedereen die hier iets te eten neemt (wat wel aan te raden is) meteen omringd door chipmunks, die ook uit zijn op een snack. De kleine beestjes zijn erg snel en kruipen, als ze de kans krijgen, zo je rugzak in. Ook eten in je hand is niet veilig als die laag genoeg bij de grond of je benen is, ze klimmen zo op je benen om wat eten te kunnen bietsen. Deze hike heeft de naam gekregen van Frederick Fisher in 1916, omdat toen hij naar de top keek hij het idee had dat het zo hoog was, dat alleen engelen erop zouden kunnen landen. Het is een uitdagende hike, met een spectaculair slot, heel erg mooi! Na de afdaling lopen we nog door naar de emerald pools en de watervallen die erbij horen, deze omgeving is ook erg mooi en we verkennen alle emerald pools en watervallen voordat we terug lopen naar de bus. Tegen de tijd dat we bij de bus aankomen hebben we er een hike van 14,51 km op zitten met een hoogteverschil van 454 meter. Als we bij de camper aankomen, komen we erachter dat we eerder uit hadden moeten checken en er hing een briefje op onze camper, dat we ons moesten melden bij de beheerder. Dit hebben we braaf gedaan en de meneer was erg vriendelijk en heeft ons geen boete laten betalen, dat was toch wel weer fijn! We zijn hierna meteen vertrokken richting Las Vegas, wat ons ongeveer 2,5 uur kost om te bereiken. ’S Avonds zijn we na aankomst op de camping nog even over een deel van the Strip gelopen, om alvast een sfeerimpressie van Vegas te krijgen. Vooral Thomas moet erg wennen aan alle hectiek in de stad, na al de rust in de nationale parken waar we hiervoor voornamelijk waren. We zijn tot net na the Venetian gekomen, waar we om zijn gedraaid. Zo’n lange hike voel je toch wel in de benen. We zijn lekker naar bed toe gegaan om zo morgen the Strip verder te kunnen verkennen.